به نقل از پایگاه خبری وقت اضافه
در فدراسیون پروژه‌ای تحت عنوان المپیک ویژه ورزشکاران زیر ۱۳سال و زیر ۱۵ سال تعریف کرده‌ایم که با مدیریت ثریا آقایی المپین رشته بدمینتون دنبال می‌شود و این پروژه در ششمین دوره مسابقات بین‌المللی سریز نتیجه داد و بیشترین مدال‌ها را ورزشکاران ایرانی کسب کردند.
محمدرضا پوریا با مدرک دکتری جامعه‌شناسی ورزش و پس از چهار دوره حضور در فدراسیون بدمینتون، اکنون عضویت در هیئت‌رئیسه آسیا و نائب رئیسی این کنفدراسیون را در اختیار دارد و به تازگی هم جایزه برترین رویداد بین‌المللی سال ۱۴۰۳ ورزش را به‌واسطه ۳۳ سال استمرار در برگزاری جام فجر دریافت کرده اند. خدمات شایسته و همچنین نگاه عمیق و راهبردی ایشان به ورزش و مسائل پیرامونی این حوزه موجب شد تا به ایشان مراجعه و در خصوص اقدامات و برنامه‌ها و فعالیت‌های اخیرشان در فدراسیون بدمینتون به گفت و گو بنشینیم.
+ در حال حاضر چهارمین دوره مدیریتی خود را در فدراسیون بدمینتون پشت سر می‌گذارید، شرایط در مدیریت ورزش را چطور ارزیابی می‌کنید؟
از زمانی که با بدمینتون آشنا شدم و در این فدراسیون شروع به کار کردم بزرگانی چون مهدی کرباسیان و محمدحسن عالمی حضور داشتند و چیزهای بسیاری را در کنار این عزیزان آموختم. تصور می کنم رئیس فدراسیون یک شخص مهم و تأثیرگذار در رشته خودش بوده و لازم است، مسائل متعددی را در مجامع آسیایی و جهانی، در داخل کشور و حتی بین مردم رعایت کند و در فدراسیون بدمینتون از زمانی که حضور رسمی پیدا کردم چه به‌عنوان دبیر یا رئیس سعی خود، را به کار بردیم تا اخلاق‌مداری را در بین مسئولان فدراسیون، هیئت‌های استانی، مربیان و حتی داوران و ورزشکاران مد نظر قرار دهیم و نگاه ویژه‌ای به این مسئله داشته و داریم. چندی پیش با جمعی از دوستان صحبت از شرایط فدراسیون‌ها بود که ای‌کاش ارزیابی‌هایی در زمینه مدیران انجام می‌دادند که وقتی یک مدیری تصمیم دارد، در رأس یک فدراسیون قرار بگیرد ابتدا سنجیده شود که برنامه‌اش و هدف از حضورش در ورزش چیست و اگر رای بیاورد آیا می‌تواند برنامه‌هایی را عملی کند و کار را جلو ببرد یا خیر. من علاقه مند هستم که چند رئیس فدراسیون کارکشته، ده‌ها کارشناس از وزارت ورزش و کمیته ملی المپیک این ارزیابی‌ها را انجام بدهند که فردی که ثبت‌نام می‌کند، هدفش چیست و آیا امکان تحقق برنامه‌های متعالی در آن رشته را دارد؟ این بسیار مهم است که امور فدراسیون‌ها به چه کسانی سپرده شود. به نظر من مهم است که رئیس فدراسیون را جامعه آن رشته، لایه‌های گوناگون جامعه و مردم قبول داشته باشند و مدیر پذیرفته‌شده در آن جایگاه قرار گیرد، آنگاه اتفاقات بزرگی پدید می‌آید.
+ به‌تازگی رویداد بزرگی را برگزار کردید و جایزه برترین رویداد سال ورزش کشور را دریافت کردید، در زمینه این مسابقات و شرکت‌کنندگان و چگونگی برگزاری این مسابقات بفرمایید.
ما دو رویداد مهم را در سال جاری پشت سر گذاشتیم. در ابتدا ششمین دوره مسابقات سریز جوانان بود که دارای رتبه‌بندی جهانی بود و شش کشور حضور پیدا کردند و با برنامه‌ریزی‌های فدراسیون ورزشکاران ما خوش درخشیدند. در فدراسیون پروژه‌ای تحت عنوان المپیک زیر ۱۳سال و زیر ۱۵ سال را تعریف کرده‌ایم و با مدیریت آن هم با ثریا آقایی که مربی برجسته آسیا و از المپین‌های ماست، بهره بردیم تا این پروژه را مدیریت کند. این پروژه در مسابقات سریز نتیجه داد و بیشترین مدال‌ها را ورزشکاران ما کسب کردند درحالی‌که ورزشکاران شاخص چین تایپه و مالزی و غیره نیز حضور داشتند. اما عملکرد ورزشکاران ما بسیار خوب بود و اجازه ندادند مدال‌ها از ایران خارج شود و در این بخش رضایت کامل داریم و نام این قهرمانان را در آینده بیشتر خواهید شنید. هم‌زمان با این مسابقات سی و سومین دوره مسابقات جام فجر در سمنان برگزار شد و این مسابقات همانی است که با همکاری آقایان کرباسیان و عالمی و دیگر عزیزان در سال‌های گذشته راه‌اندازی کرده بودیم. مسابقات که دارای رنکینگ جهانی است و در دو سال، منتج به المپیک برترین‌های دنیا در آن حضور پیدا خواهند کرد. مسابقاتی که با نام فجر ایران و هم‌زمان با سالروز پیروزی انقلاب اسلامی همه ساله برگزار می شود،که این استمرار موجب شده تا نگاه جهانی نیز به بدمینتون ایران تغییر پیدا کند. نمایندگان آسیا و جهان همواره در آن حضور پیدا می‌کنند. در این دوره از مسابقات نیز خانم مستوره آرزو نائب رئیس آسیا و آقای چوی مسئول ارشد بدمینتون فدراسیون آسیا حضور پیدا کردند و سطح مسابقات را عالی ارزیابی کردند. انصافاً باید بگویم که سمنان میزبانی فوق‌العاده‌ای از رویداد ورزشی جام فجر داشت. سالن‌های مجهز، هتل‌های خوب و … جای هیچ نقد و سخنی را باقی نگذاشت. در اینجا از جناب آقای کولیوند استاندار استان سمنان، معاونان ایشان، فرماندار، شورای شهر و مسئول هیئت استان مان و دیگرانی که موجب شدند تا این مسابقات برگزار شود تشکر می‌کنم و فدراسیون آسیایی بدمینتون نیز در همین زمینه پیام تشکری را ارسال کرد. همان‌گونه که در رسانه‌ها هم انعکاس پیدا کرد، این رویداد به عنوان برترین رویداد بین‌المللی ورزش کشور انتخاب شد. دو فدراسیون در سالن همایش‌ها موردتمجید قرار گرفتند، فدراسیون تکواندو به‌واسطه عملکرد درخشان در المپیک پاریس ۲۰۲۴ و فدراسیون بدمینتون به دلیل برگزاری رویداد جام فجر. و این جایزه به تمامی همکاران من در فدراسیون و هیئت‌های استانی که بازوان ما هستند و ورزشکاران و مربیان و داوران تعلق دارد. در جلساتی که با وزیر ورزش و جوانان داشتیم، تأکید به برگزاری این رویداد داشتند که تیم ها و نفرات بیشتری شرکت کنند و کمک‌های مالی و معنوی بسیاری را به ما کردند که این رویداد به بهترین شکل ممکن برگزار گردد و خودشان نیز بیش از ۴ ساعت را در سالن مسابقات حضور پیدا کردند که موجب دلگرمی بود. سال گذشته و در آستانه المپیک پاریس، هم نمایندگان ۳۰ کشور حضور پیدا کردند و امسال چون سال المپیکی نیست ۱۵ کشور نمایندگان خودشان را به مسابقات ما اعزام کردند و در سال‌های آتی نیز تعداد کشورها افزایش پیدا خواهد کرد چون رنکینگ ورزشکاران در المپیک برایشان حائز اهمیت است. می‌دانید میزبانی کردن در شهرهایی که فرودگاه بین‌المللی ندارند سخت است، اما ما به گونه‌ای تمهیداتی را اندیشیدیم که پس از آنکه نمایندگان کشورها به فرودگاه امام خمینی وارد می‌شدند ماشین‌هایی به‌سرعت و در فاصله دو ساعت و نیم به محل مسابقات ترانسفر آنها را انجام می‌دادند و حدود ده روز سرویس‌دهی این‌چنینی داشتیم و در این بخش دبیر و سرکار خانم مددی به همراه تیم اجرایی کمک بسیاری کردند و عملکردشان ستودنی بود و هیچ مشکلی در زمینه تردد و رفت‌وآمدها وجود نداشت.
+ در بدمینتون ایران نام ثریا آقایی بسیار شنیده می‌شود و جزو معدود فدراسیون‌هایی هستید که ورزشکار بانوی آن مشهورتر از آقایان آن است، دلیلش چیست؟ و ورزشکاران شما در چه شرایطی هستند؟
فراموش نکنیم که ما کاوه محرابی را هم در المپیک داشته‌ایم و در مدت حضور ما در فدراسیون بدمینتون دو ورزشکار المپیکی آقای محرابی و خانم آقایی را روانه المپیک کرده ایم. یک روز یکی از آقایانی که دبیر کل کمیته ملی المپیک کشور بود به من گفت که می‌دانیم چقدر سخت است که در بدمینتون سهمیه المپیک بگیرید و یا در آسیا بتوانید مدالی را به دست آورید، چرا که کشورهای صاحب بدمینتون چین، چین تایپه و مالزی در آسیا حضور دارند و شرایط این رشته با دیگر ورزش‌های راکتی متفاوت است. زمانی در گروه‌بندی‌ها جزو کشورهای درجه سوم بدمینتون محسوب می‌شدیم، اما اکنون از لحاظ رتبه بندی پس از قدرت‌های اولیه جهان قرار داریم. در حال حاضر در مسابقات غرب آسیا و آسیای میانه و حتی جنوب آسیا اول هستیم، در حالی که کشورهای تایلند، پاکستان و سری‌لانکا حضور دارند و موفق شدیم این کشورها را پشت سر بگذاریم. به هر حال در بدمینتون کمبود امکانات و زیرساخت داریم و باید قبول کنیم که شرایط سخت است. برای، همین مسابقات فجر ما از کشور عمان ۲۰۰ الی ۳۰۰ قوطی توپ با کمک وزیر ورزش و جوانان وارد کردیم و پنج روز مانده به مسابقات این توپ‌ها به ایران رسید. هر قوطی توپ تورنمنت حدود ۴ میلیون تومان است و برای هر مسابقه یک قوطی توپ استفاده می‌شود. خودتان ببینید ما برای یک رویداد حدود یک میلیارد تومان فقط برای توپ هزینه می‌کنیم. شما اردوها و دیگر مسائل را تصور کنید که ببینیم که چه هزینه‌هایی باید انجام شود و با این بودجه مختصری که داریم شرایط چگونه است. خودمان حامیان مالی داریم و وزارت ورزش و کمیته هم بودجه‌هایی را اختصاص می‌دهند اما واقعاً با این ارقام نمی‌شود آن کاری را که مدنظرمان است را پیاده کنیم. در چین ۲۰۰ میلیون راکت به دست هستند، در هند ۱۸۰ میلیون، در اندونزی ۳۰۰ باشگاه بدمینتون وجود دارد درحالی‌که ما در شهر تهران مجبوریم از شرکت توسعه برای خودمان سالن اجاره کنیم تا مسابقات را برگزار کنیم و فاصله زیادی با شرایط ایده آل و آرمانی مدنظرمان داریم. در تقویم سال آتی که به وزارت ورزش ارائه داده ایم، کمتر از سال گذشته رویدادهای خودمان را اعلام کرده ایم و با همین کم شدن رویداد ما حدود ۴۰ میلیارد تومان بودجه نیاز داریم تا بتوانیم حضور در آسیا و المپیک و جهان را ادامه بدهیم. نخبه‌هایی که ما در زیر ۱۵ و ۱۸ سال استعدادیابی کرده ایم هزینه می‌خواهند تا قهرمانی کسب کنند و مسیر رو به رشدشان را ادامه دهند. اکنون ما آقای احمد پور از اراک راداریم که رنکینگ ۷۰ و ۸۰ آسیا و جهان را دارد. خانم رباطی را داریم که رنک ۵۶ و ۷۰ آسیا و جهان را دارست و می‌بایست ما این‌ها را به اردوهای تدارکاتی در مالزی بفرستیم که بتوانند در مسابقات آسیایی و جهانی بدرخشند و سهمیه المپیک بگیرند. ما پشتوانه بیشتری می‌خواهیم. تلاش مان را می‌کنیم و قطعاً سهمیه المپیک لس انجلس را خواهیم گرفت.
+ با توجه به شرایط مالی ورزش و گران شدن هزینه‌ها برای اعزام ملی پوشان پا پدیده‌ای روبه‌رو شده‌ایم که به‌جای ملی پوشان، ورزشکاران پولدار اعزام می‌شوند آیا این مسئله نمی‌تواند در آینده، ورزش کشور را با خطر جدی روبه‌رو کند؟
متأسفانه این اتفاق رخ می‌دهد و نگاه فدراسیون‌ها باید این باشد که به جوانان و نخبگان کمک‌های بیشتری داشته باشند اما ما در بدمینتون در بخش بزرگسالان هم اگر بدانیم کمکی لازم است ورود می‌کنیم و نگاه ویژه‌تری خواهیم داشت و در بخش رده‌های پایه نیز هزینه اعزام‌ها را کامل پرداخت می‌کنیم.
+ در چهار دوره حضور در رأس فدراسیون بدمینتون کدام کرسی‌های بین‌المللی را در اختیاردارید و شرایط کرسی‌هایتان به چه شکلی می‌باشد؟
حدود ۸ سال عضو هیئت‌رئیسه فدراسیون آسیا بودم و اکنون نائب رئیس آسیا هستم. سرکار خانم مددی نائب رئیس فدراسیون هم، رئیس کمیته بانوان آسیا و عضو هیئت‌رئیسه هستند. در حالی که کشورهای چین و اندونزی و مالزی حضور دارند، با تلاش‌هایمان این کرسی‌ها را گرفتیم که کار سخت و دشواری بوده است. در سال‌های نخست شناخت‌ها کمتر بود اما اکنون پس از ۱۶ سال حضور در این فدراسیون کرسی‌های خوب و ارزشمندی در اختیار ایران است. اما در کشور ما پس از چند دوره می‌گویند باید بروید. به‌عنوان‌مثال رئیس فدراسیون آفریقای جنوبی ۸۸ سال سن دارد و با واکر راه می‌رود اما به دلیل جایگاهی که دارد او را کنار نمی‌گذارند. از سال دیگر جام خزر را برگزار می‌کنیم و از همان دوره نخست برای آن رنکینگ گرفته‌ایم و این کار به‌واسطه همین حضور دو نماینده در هیئت‌رئیسه و سال‌ها حضورمان در آسیا است و با جایزه سه هزار دلاری جام خزر را در ساری برگزار خواهیم کرد و اطمینان داریم که کشورهای بسیاری می‌آیند. در المپیک آسیا خانم نورا از مالزی حضور دارند و رئیس فدراسیون جهانی ما از تایلند هستند و عضو تأثیرگذار کمیته بین‌المللی المپیک هم هستند. فدراسیون‌های ایران تا جایی که می‌توانند باید کرسی بگیرند. در دو دوره اول حضور در بدمینتون جایگاه بین‌المللی خاصی کسب نکردیم اما پس از این‌ها بود که با ۳۹ رأی حتی بیشتر از رئیس رأی می‌آورم و نائب رئیس اول آسیا می‌شوم این به‌واسطه طولانی شدن حضورهاست که امیدوارم در داخل نیز در خصوص بازنشستگی روسای فدراسیون‌ها تمهیداتی اندیشیده شود و اجازه ندهند کرسی‌های ارزشمند از بین بروند می‌دانید که کشورهای جنوب شرق آسیا که بیشترین توپ‌ها و تجهیزات بدمینتون از این کشورهاست و قهرمانان نیز از این منطقه هستند و ما می‌بایست با آنها رقابت کنیم. آنهایی که هم تجهیزات را در اختیار دارند و هم سکوهای آسیایی و جهانی را. وقتی به سالن‌های چین می‌روید آن قدر توپ در سالن جانمایی شده که هیچ ورزشکاری از این بابت دلهره‌ای ندارد اما ما باید همیشه به‌گونه‌ای مراقبت کنیم که توپ‌هایمان تمام نشوند و این‌ها نیازهای اولیه هستند و ما از شرایط آرمانی این رشته دور هستیم. اما دست از تلاش برنمی‌داریم و همواره برای بهتر شدن تلاش می‌کنیم.
+ در زمینه فعالیت‌های آموزشی و توسعه بدمینتون در کشور هم اگر ممکن است توضیحاتی بفرمایید.
در زمینه مربیان تصمیم داریم کادر فنی و مربیان را به خارج اعزام کنیم و حدود ۸۰ مربی درجه A آسیا داریم که آمار قابل قبولی است. در بخش داوری نیز عملکرد خوبی داریم و داوران خوبی را روانه مسابقات بین‌المللی می‌کنیم و به‌عنوان‌مثال در پاریس ۲۰۲۴ سه داور را در المپیک و پارالمپیک داشتیم که اتفاق خوبی بود. اما نگاه ما به استان‌ها و آموزش است تا تجهیزات و زیرساخت‌ها را مهیا کنیم. اکنون حداقل دویست هزار راکت به دست را در کشور داریم. با تمام این اوصاف ما راکت و توپ و…را رایگان در کشور توزیع می‌کنیم. در سال جاری به هشتاد مدرسه در کشور تجهیزات رایگان بدمینتون اهدا کردیم. نگاه من این است که همیشه باید کمک کنیم و اگر ما تنها بر روی مسائل مالی تمرکز کنیم مشکلی حل نمی‌شود و نباید تنها به فکر آورده باشیم. به آموزش نباید نگاه مالی داشته باشیم. کلاس‌های داوری و مربیگری ما تأثیرگذار است و شرکت‌کنندگان از آنها رایگان استفاده می‌کنند. تنها نباید به پول و مدال فکر کرد، آیا برای سلامت جامعه نباید فکر کنیم؟ همه‌چیز مدال و قهرمانی نیست، پس همدلی و اتحاد کوبرتن و المپیک چه می‌شود؟ اکنون تنها به این توجه می‌شود که مدال چه می‌شود؟ اما همه چیز مدال نیست و من سلامت جامعه برایم مهم‌تر است تا قهرمانی. اما برای مدال و افتخار هم تلاش مان را انجام می‌دهیم.
+ در پایان اگر مطلبی مدنظرتان است که در سؤالات ما نبود، بفرمایید.
نگاه‌ها در فدراسیون‌های ورزشی به‌عنوان یک معلم اخلاقی و اجتماعی باید باشد. چرا که ورزشکار، مربی، داور و مردم رفتارهای ما را زیر نظر دارند. خواهشی که می‌خواهم گوشزد کنم اینکه اگر ما ۴۰ سال است، که در کنار یک رشته هستیم، اگر سکوی المپیک نگرفتیم، در عوض تلاش مان را در موضوع سلامت، اخلاق و توسعه این رشته انجام داده‌ایم و توانسته ایم از مداحی، کرباسیان، عالمی، لنگری، مددی و … الگوبرداری کنیم و این نیست که پیشکسوتان اخلاق مدار را کنار بگذاریم و این هماهنگی را ایجاد کرده ایم که بزرگتر ها در کنار جوانان حضور داشته باشند و کارها را به جلو ببرند. اگر اقدامات خوبی انجام داده‌ایم از مشحون‌ها و طالقانی‌ها و دوستان قدیم و جدید یاد گرفته ایم. در دوران ما اگر این افراد در جلسات می‌نشستند ما چهار صندلی عقب‌تر می‌رفتیم چراکه این‌ها پیشکسوت بودند. و اکنون ما هم پشت سر این دوستان قرار داریم و امیدواریم توانسته باشیم قدم مثبتی را برداریم و کمکی به ورزش و جامعه کشور عزیزمان ایران دوست داشتنی انجام بدهیم.