به گزارش روابط عمومی فدراسیون بدمینتون، ثریا آقایی تنها المپین بانوی بدمینتون ایران در یک مصاحبه اختصاصی با روابط عمومی فدراسیون بدمینتون از مسیر المپیک و این روزهای خود گفت. ثریا آقایی پس از المپیک توکیو به درمان مجدد پای خود پرداخت و در فصل گذشته ی لیگ برتر به عنوان بازیکن مربی موفق به قهرمانی در لیگ برتر 1400 شد. _لطفا خودتان را معرفی کنید ثریا آقایی هستم ملی پوش بدمینتون ایران _از چه سالی بدمینتون را آغاز کردید؟ از ۶ سالگی _چی شد؟چرا بدمینتون؟ خانواده ام در روز تولدم برایم یک راکت بدمینتون خریدند، آغازش از آنجا بود. _مسیر ملی پوش شدنتان را برایمان تعریف کنید؟ سال۸۶ فدراسیون بدمینتون یک طرح استعدادیابی اجرا کرد و نزدیک به ۲۰۰ کودک در آنجا حضور داشتند این طرح بسیار عالی و مفید بود نزدیک به دوسال طول کشید تا اینکه سال ۸۸ به تیم ملی نوجوانان راه یافتم. .سال 88 که آغاز دوره ی ریاست آقای دکتر پوریا بود تعامل با آسیا بیشتر شده بود و یک برنامه ریزی برای المپیک از همان ابتدا در فدراسیون آغاز شده بود. _رویای المپیک از کجا آغاز شد؟ وقتی فدراسیون آسیایی تعدادی از بازیکنان را از غرب آسیا برای کمپ دعوت کرد. اسم من هم در آن کمپ بود و این جرقه از اونجا شروع شد.البته بگم فدراسیون برای همه یک برنامه ریزی یکسان داشت. در این مسیر هرکسی با هرجنسیتی میتوانست حضور داشته باشد. در همان کمپ های اولیه هم دو نفر اعزام شدیم که با رایزنی دکتر پوریا حتی سهمیه ایران به 4 نفر هم رسید. _مسیر تا ریو را توضیح بدید لطفا؟ برای المپیک ریو خیلی زحمت کشیدم و باحمایتی که از آسیا و فدراسیون شد اعزام های گوناگونی داشتم که خوشبختانه مقام های خوبی بدست آوردم تا اینکه رنکم به 96 رسید ولی متاسفانه در فینال آفریقای جنوبی پام آسیب شدید دید و المپیک از دست دادم. _پس احتمال داشت امروز شما دو المپیکی باشید؟ احتمالش خیلی زیاد بود خیلی آماده بودم و همیشه نتایج خوب میگرفتم. _بعد از ریو و بعد از عمل جراحی از رنک چند شروع کردید؟ رنکم ۲۰۰ شده بود ولی خب هیچ وقت خسته نشدم تا توکیو را بدست آوردم. _چه برنامه هایی باعث شد تا به توکیو برسید؟ توضیح مفصلی داره. بعد از عمل جراحی و بهبودی تمریناتم را در کمپ فدراسیون شروع کردم تا شرایط اعزام فراهم شود شاید کسی باورش نمیشد که بتوانم کسب سهمیه کنم ولی همیشه آقا پوریا و مسئولین فدراسیون به من انرژی میدادند. تمریناتم جدی تر شد تا شرایط اعزام بدست آوردم و مصدومیت دوباره در لیگ خیلی از برنامه های من را عقب انداخت و تقریبا نه اعزامی می توانستم بروم و نه رنکی جمع کنم تا اینکه تلاش های گذشته جواب داد و مجوز حضور در المپیک بدست آوردم. _همیشه این به ذهن میاد که چرا ثریا ؟چرا بقیه نه؟ واقعا بگم من هیچ وقت به عنوان بازیکن تنها اعزام نشدم و بازیکنان دیگری هم بودند و این فرصت برای همه بود چیزی در انحصار من نبود ولی خب نتایجم خداروشکر همیشه خوب بود. فدراسیون هیچ وقت تبعیض قائل نبود در این زمینه و اون برنامه ای که اقا پوریا داشتند برای کسب سهمیه متمرکز روی یک شخص و یک جنسیت نبود. برنامه داشت اجرا میشد و برای یک نفر نبود. _آیا تفاوتی میان دختران و پسران در برنامه های فدراسیون دیدید؟ خیر.من هیچگاه تبعیض ندیدم و همیشه یک مساواتی بود. چه در استعدادیابی چه در اعزام ها و حتی در برگزاری مسابقات. همین جایزه ای که دکتر پوریا به عنوان برترین فدراسیون جهانی کسب کردند نمایان گر این بود که در برنامه ریزی همیشه مساوات بوده است.فدراسیون جهانی هیچگاه به سادگی و بدون شاخص های مشخصی جایزه ای اهدا نمی کند. واقعا این جایزه افتخار بزرگی بود که من هم به عنوان یک ورزشکار ایرانی تبریک میگم به دکتر پوریا. _خب در لیگ مصدوم شدید و عمل کردید و درمان و ادامه دادید و حتی در المپیک به پیروزی هم رسیدید الان شرایط مصدومیت و این دو عمل به چه گونه است؟ من پاهام و دوبار عمل کردم پارسال لیگ هم مربی بودم هم بازیکن که خداروشکر تونستیم قهرمان بشیم. درمان و زیر نظر دکترم دارم ادامه میدم تا با ریسک کمتری برگردم. برای نسل بعد از خودتان برنامه ای دارید؟ خیلی شوق دارم که کمکشون کنم و هرچه یاد گرفتمو در اختیارشون قرار بدم . بالاخره برای من هزینه ها شد تا به اینجا رسیدم و وظیفه ی خودم میدونم که کمک کنم. صحبت خاصی اگر مونده خوشحال میشویم که بشنویم؟ باید تشکر کنم از همه کسانی که کمکم کردند و الان هم با انرژی مثبت کمکم میکنند که مثل همیشه به بدمینتون ایران خدمت کنم. از آقای دکتر پوریا تشکر میکنم بابت اینکه بستر موفقیت را برای همه آماده میکنند، از سرکار خانم مددی تشکر میکنم و همچنین پدر و مادرم که هرچی دارم ازآنهاست.